-Mən Bakılı qızıyam. Bakı həmişə mənim üçün fərqli bir şəhər olub. Uzaqlarda olsam belə Bakı haqqında bir mahnı eşidəndə ağlayıram. Hətta evdə belə Bakıya aid  mahnılar dinləyirəm. Amma bu dəfə gəldiyimdə Bakı biraz fərqli idi. Sanki insanlar dəyişib. Mənə elə gəldi ki, heç kim gülmür. Hamının bir kədəri var. Əvvəllər Bakıya gələndə tam başqa bir mənzərə görürdüm. Bəlkə də mənim mühitim dəyişib deyə mənə elə gəldi. Tək bildiyim bir şey var ki, Bakı gözəl şəhərdir. 


Onu da deyim ki, Azərbaycanda aktrisaların sayı o qədər çoxalıb ki..  Şou göstərənləri demirəm, sənət göstərən çox az aktryor və aktrisa qalıb. Sanki hər kəs şou göstərmək üçün səhnəyə gəlir. Burda aktrisa olmaq o qədər asan olub ki… Hər kəs özünə bir instaqram açmaqla altına model, aktrisa yazır və bir foto paylaşmaqla olur məşhur bir aktrisa. Amma biz zamanımızda aktrisa olmaq üçün çox çətin sınaqlardan keçdik.

- Təcrübənizdə türk serialında da rol almısız. Bəs bizə deyə bilərsizmi bizim və türk aktyorları arsındakı fərq varmı?

- Bizimlə türk aktyorlar arasında böyük fərq var. Deyərdim ki, bizim aktyorlar çox şansızdır. Biz burda seriala çəkiləndə teatrdan qaçırdıq çəkiliş meydançasına, ordan dublaja. Bir sözlə bütün günü pul qazanmaqdan ötrü qaçaqaçda idik. Türklərdə isə belə bir şey yoxdur. Aktrisa və ya aktyor özünü ayırır seriala. Çəkilişdən öncə onlar üçün ayrılmış otaqlarda dincəlir, onun çəkilmə vaxtı gələndə çəkiliş meydançasına çıxır.  Bizim aktyorlar isə o qədər yorulur ki, əsl sənəti istədiyi kimi ortaya qoya bilmirlər. Mən də Bakıda işlədiyim vaxt çox qaçaqaçda idim. Arada hətta yadıma düşürdü ki, mən iki gün yemək yemirəm.

Həm də Türkiyədə menecerlər var hansı ki, aktrisa  hər ay ona maaş ödəyir ki, aktyora iş tapsın. Menecer də tapdığı işin qonorarını aktryorla yarı bölür. Yəni bu qayda ilə aktrisa seriala çəkilmək üçün özü gedib iş axtarmır. Amma bizdə seriala çəkilmək üçün daim axtarışda oluruq. Bizdə də mencerlər olsa çox yaxşı olar. 



"Arka sokakların" çəkim prosesindən bir şey deyim ki ,onların orda çəkdiklərini   biz universitet vaxtı  çəkirdik. Türkiyə düşündüyünüz qədər profesional deyil. 

- Sizi burda sevən daha çox idi. Ailə quranda çoxunu seçiminizlə təəccübləndirdiniz. Həm Sizdən yaşca böyük, həm də Türkiyə vətəndaşı. Bizim oğlanlara etibarınız qalmamışdı deyə bu seçimi etdiniz yoxsa sadəcə bilmədiyimiz başqa səbəb var?

Yadımdadır, Türkiyəyə təzə gedəndə Azərbaycan üçün çox darıxırdım, yoldaşım da mənimlə bərabər ağlayırdı, pis olurdu. Xoşbəxtlik üçün yaşın önəmi yoxdur. 




- Son vaxtlar bizim gənc aktrisaların çoxu Türkiyə vətəndaşları ilə ailə qurur. Sizcə niyə belə seçim edirlər? Gündəmə gəlmək üçün, yoxsa həqiqətən türkiyəli oğlanlarının sevgisi daha etibarlı olur?

 -Mənimlə teatrda çalışan bir qız var idi. O da mənə ilk dəfə dedi ki, mən heç vaxt Türkiyə vətəndaşı ilə evlənmərəm, Azərbaycanda kişimi yoxdur? Amma altı ay sonra özü türkiyəli ilə evləndi. Məncə burda bir-birinə uyum olmaqları daha vacibdir. Əgər qızlarımız türkliyəli iləı ailə qururlarsa burda pis heç nə yoxdur. Onsuz da hamımız etnik türklərik. Qoy bir millət iki dövlətin türk uşaqları çoxalsın. 

- Hər kəsin uşaqlığında yaddaşından silinməyəcək bir xoş və kədərli günü olur. Siz o günləri xatırlayırsınızmı?
 
- Mən uşaqlığımı çox gözəl xatırlayıram. Çox istərdim ki, mənim də övladım olsa elə gözəl bir uşaqlıq yaşasın.

Ən yadda qalan xoş günüm atamdan meymun istədiyim gün idi. O zaman da Bakıda meymun yox idi. Atam o vaxtı sirkin yanında bir yer vardı ora gedib mənim üçün meymun sifariş verdi. O vaxtın pulu ilə hardasa 1500 manat beh qoymuşdu və atama demişdilər meymun iki aya gələcək. Mənim hardasa 7-8 yaşım olardı.  Meymun gəlmədən bir gün qabaq atama dedim ki, mən daha meymun istəmirəm. Atam onda mənə bir kəlmə belə demədən durub həmin yerə gedib meymundan imtina etdi. Mənə elə gəlir ki, o gün mənim üçün daha gözəl gün oldu. Amma saymaqla bitməyən gözəl günlərim çox olub.





 
- Bizim yaşlı nəsilin əksərriyəti gileylənir ki, Azərbaycanda daha yaxşı aktyor və aktirsalar yetişmir. Sizcə bu doğru düşüncədirmi?


- Aktyorlar bayağılaşıb yoxsa cəmiyyət bunu tələb edir?

-Bayağılığa gəldikdə əgər baxılırsa deməli insanlar bunu izləmək istəyir. Amma əslində biz tamaşaçının istədiyini verməli deyilik. Tamaşaçı bizim göstərdiyimizə tabe olub qəbul etməlidir. Bizim insanlarımızın sanki zövqləri də dəyişib. Ağıllı xəbərlərə baxım çox azdır.Amma mənasız xəbərləri o qədər adam oxuyub paylaşır ki... Bir sözlə insanların istədiyini çatdırmaq lazım deyil. Bu gedişlə tamaşaçı bizdən heçnə öyrənməyəcək və qısa zaman sonra həmin şeylər unudulacaq. 

Düşünürəm ki, bayağı olmamaq üçün həmişə öyrənməlisən. Mən bu yaxınlarda Rusiyada təlimlərdə iştirak etdim. Orda heç vaxt görmədiyim bir janrla tanış oldum. "Stortelinq”. Bəlkə Azərbaycanda heç kimsə o janr haqqında bilmir. Bizim teatrlarda o janrda heç bir tamaşa yoxdur. Bu janrın mənası elədir ki, sənə aid olmuyan bir hekayəni elə danışırsan ki, qarşındakı sənə inanmalıdır. Bu yalan da ola bilər. Amma inandırmaq şərtdir. Bizə tamaşaçını düşündürəm bir şey lazımdır. Bayağılıq yox. 

O bayağılardan Türkiyədə  də var. Receb İvidik. Mən o aktyoru heç bir zaman nə izləmərəm nə tamaşasına getmərəm. Çünki həmin aktyor tərbiyəsiz, əxlaqsızlıq, söyüşü təbliğ edir və hər kəs də ona baxıb gülür. Bəs gələcək nəsil ondan nə öyrənəcək?! Türkiyədə çox valideynlər var ki, uşaqlarının əlində tutub onun komediyalarına baxmağa aparırlar. 
 


-Aktyor üçün diplom önəmlidirmi?