İsmayıl Rafiqoğlu: “Hər insan üçün bir cığır var, o cığırla getsə, uğuru tez tapar”

09:31 | 20.06.2021
İsmayıl Rafiqoğlu: “Hər insan üçün bir cığır var, o cığırla getsə, uğuru tez tapar”

İsmayıl Rafiqoğlu: “Hər insan üçün bir cığır var, o cığırla getsə, uğuru tez tapar”

 Report Media Məktəbinin rəhbəri, jurnalist İsmayıl Rafiqoğlu Anews.az saytının suallarını cavablandırıb.
 
İsmayıl bəy, bu günədək qazandığınız və bundan sonra qazanacağınız uğurun mənbəyi nədir?

- Tez-tez özümə uğur nədir sualını vermişəm. İnsanlar uğur deyəndə çoxlu gəlir əldə etmək, varlı olmaq, uğurlu ailə qurmaq kimi başa düşürlər. Bəzən görürük ki, bir xanımın işi, ailəsi var, amma qəmgindir. Olmaq istədiyi yerdə olmadığı üçün özünü uğurlu saymır. Mənə gəldikdə isə özümü uğurlu insan sayıram. Mənim hər günüm uğurdur, hər gün dəftərimə  qeyd edəcək bir uğurum var. Adətən gələcək planlar üçün xüsusi dəftər ayırıb orada görə biləcəyimdən artıq işlərin siyahısını tuturam, sonra baxıram ki, çoxunu  etmişəm. Bəzən uğur tez, bəzən də gec gəlir. Bunun səbəbi isə bizə lazım olanı vaxtında tapa bilməməyimizdir. Hər insan üçün bir cığır var, o cığırla getsə, uğuru tez tapar.

- Emil Zolyanın belə bir fikri var: "Jurnalistikanı anlamaq və qiymətləndirmək üçün onun qazanında bişmək lazımdır”. Siz də uzun müddətdir ki, bu sahədəsiniz. Onu necə qiymətləndirirsiniz?

- Emil Zolya doğru deyir, gərək o qazanda bişəsən. İnformasiya mühitində populyarlıq qazanmaq hələ jurnalist olmaq anlamına gəlmir. İndi hamı sosial mediada nəsə yazır, "layk” toplayır, kiməsə ağıl öyrədir. Jurnalist isə dəyərli məhsul istehsal edir, bunu peşəkar ustanın işinə bənzədə bilərik. Həmişə ciddi dönəmdə jurnalist məhsuluna tələbat, sözünü demiş jurnalistə ehtiyac olur. Doğru xəbərin qiyməti birə on artır. Nisbətən sakit dövrdə informasiya bazarında qaz vurub qazan dolduranlar böhran anında elə bil yoxa çıxırlar. Nüfuzlu media orqanları, əsil qələm adamları isə meydanda qalır. 

Azərbaycan jurnalistikasını qiymətləndirməli olsaq, bizim media bazarının kiçik olduğunu qeyd etməliyik. Belə məkanda jurnalist olmaq çətindir, cəmi 10 milyonluq auditoriyamız var. Media bazarı da istədiyimiz kimi inkişaf etməyib. Belə şəraitdə nəyə  gücümüz çatırsa, onu da edirik. Dünya jurnalistikasında medianı auditoriya saxlayır. Jurnalistikanı daha yaxşı görmək istəyiriksə, ona yaxşı vəsait və qüvvə lazımdır.

- Yəqin ki, peşəniz sizə sadəcə pul qazandırmır.

- Əslində, bizim jurnalistlərin qazancı çox da böyük deyil. Bir neçə media orqanla əməkdaşlıq edən bir çox jurnalist var. Bu da dolanmaq üçün onlara lazımdır. Peşədə yalnız o insanlar qalır ki, bu ona hava, su kimi lazımdır. Məsələn, redaksiyaya gəlində oranın ab-havası, redaksiyanın özünəməxsus səs-küyü ilə qarşılaşırsan. Hiss edirsən ki, gəlir nə qədər lazım olsa da, bu mühit sənə zövq verir. Mən də özümü o insanlardan hesab edirəm, çünki jurnalistikaya görə çox şansımı rədd etmişəm.
- Məqalələrinizin birində belə bir fikir var: Azərbaycan insanı "olacağa çarə yoxdur” fikri ilə yaşayır. Bəs, siz nə  vaxtsa bu sözü özünüzə demisinizmi?
- "Olacağa çarə yoxdur” ifadəsi fatalizm cərəyanından qaynaqlanır. Nəsə olacaqsa, o baş verəcək. Fərhad kimi bir dağı nə qədər yarmaq istəsək də, yara bilmirik. Bəzən isə istədiyimiz bizə tərəf öz ayağı ilə gəlir, çünki hər şeyin vaxtı var. Biz düşünməliyik ki, nəyə təsir edə bilərik, nəyi dəyişə bilərik, bir işi düzgün görmək üçün hansı addımı ata bilərik. Bəzən işə tıxaca görə gecikirəm, ancaq özümü sakitləşdirirəm ki, burada əsəbiləşməyə səbəb yoxdur: nə vaxt yol açılar, mən də işimə gedərəm. 

- Belə bir qənaətə gələ bilərik ki, bu ifadə insanları  sakitləşdirə bilər?

- Bəli, belə düşünmək həqiqətən də insana sakitlik gətirir. Sakitliyi hər  bir halda gözləmək lazımdır. Yapon samurayları deyir ki, nəyi edə bilirsənsə et, nə də olacaqsa,  qoy olsun.

- "Google”da  zəfəran sözünü axtarışa verəndə ən çox sizin araşdırmalarınız çıxır. Nədir bu zəfəran sevgisi?

- Zəfəranla bağlı haradasa 100-ə yaxın yazım, müsahibəm, videom var. Uşaqlıqdan bu bitkini sevmişəm, atam da əkərdi. Payız gələndə həyətimiz qırmızı, çəhrayı çiçəklərə  bürünərdi. Bu gözəlliyi görüb sevmək lazımdır. Uşaq yaşından sevdim və atam da bu işi mənə tapşırdı, başladım zəfəran yetişdirməyə. Eyni zamanda mətbuatda da bununla bağlı yazı yazırdım. Əkib becərəndə də qeyd dəftərimə rastlaşdığın maraqlı məqamları yazırdım. 

Hazırda böyük təcrübə qazanmışam, topladığım materiallar da bir kitab həcmindədir. Elə hey deyirəm kitab halına salıb nəşr edəcəyəm, amma gündəlik jurnalist işi buna imkan vermir. Zəfəranın çox qədim tarixi var. Milli-mental düşüncə tərzində o həmişə olub, elə indi də layiqli yerindədir. Sadəcə təbliğat məsələsində bir az geridəyik. Mən də zəfəranı insanlara tanıdıram ki, qazanılan təcrübə itirilməsin. İstərdim ki, Azərbaycan milləti bu gün qazandığını, özündə olanı itirməsin.
Gülər Seymurqızı



www.anews.az
0
Bizi sosial şəbəkələrdə izləyin !

REKLAM