Bazarda tək-tük öz həyətyanı təsərrüfat mallarını satışa çıxaran şəxlər var idi. Onlardan öyrəndim ki, "rus bazarı”nın əsas alverçiləri başqa yerdə çalışırlar. Sadəcə şənbə və bazar günləri bura gəlirlər.

Bu cavabdan sonra çar-naçar geri qayıtmaq istəyirdim ki, vaxtilə gur alverin getdiyi bir məkanda yel vurub yengələrin oynadığını gördüm. Bazarın hər künc-bucağında zibillik, pərakəndəlik, səliqəsizlik diqqətimi cəlb etdi. Güclü küləyin örtüyünü atıb ortalıqla bir etdiyi satılıq mallar hər tərəfə səpələnmişdi.

"Rus bazarı”nın yaxınlıqda yerləşən başqa bir alış-satış məkanındakı satıcı qadınlarından biri ilə söhbət etdim. Fotosunu çəkməyə razılıq verməsə də, bir-iki sualımı cavablandırdı. Dedi ki, Gədəbəydən gəlib: "Sənin boyda oğlum var, burda oxuyur. İndi uşağa pul verməsən, valideyninin üzünə baxırmı? Çörəyimizi daşdan çıxarırıq”. 

Daha sonra sınıq məişət mallarının təmiri ilə məşğul olan ustanı söhbətə tutdum:  "Bu mənim ikinci iş yerimdir, oradan çıxan kimi gəlib burada icarəyə götürdüyüm dükanda işləyirəm. Üç böyük oğlum var, imkanım olmayıb oxudam onları, amma işləyirlər, çox şükür. Televizora baxıram bala, çox istəyərəm ki, orada göstərdikləri Azərbaycanda yaşayam. Reallığı görmək istəyirlərsə, bircə dəfə gəlib bu mühitə baxsınlar, kifayətdir”...