Biz manqal qalamaqla, közlə oynamaqla fəxr edirik. Amma o da düzdür ki, bu qürurlanma pafoslu sözlərdən başqa bir şey olmur. Heç də bütün kişilər, mətbəxtdə öz istedadların nümayiş etdirə bilmir. Amma həyatında bircə dəfə də olsun quzu soyan, qoyun ətindən kabab hazırlayan kişi, ömrünün axırına kimi bu xatirəsini uşaqlarına və nəvələrinə danışacaq. Sözlər elə əminlik və vurğu ilə deyilir ki, onu dinləyənlərdə bu işin bütün "kişi” fəaliyyəti olmasına şübhə yeri qalmır.
Əsrlərdir hamıya məlum olan bir həqiqət var - tonqalda ət qızardılması bütün xaqlar arasında yayılıb. Amma on metr aralıdan qoxusu yayılan, şiş üzərində qızaran qoyun ətinə heç kim – xüsusən bu şəxs qafqazlıdırsa, laqeyd qala bilməz.
Kababı öz əllərinlə bişirmək xüsusi zövq verir. Proses, seçilmiş tikələrin müxtəlif ədviyyatlarla asta-asta qarışdırılmasından başlayır. Bu şəkildə saxlanılan qoyun əti yumşalır və ədviyyatların qoxusu onun canına hoppur. Paralel olaraq, bütün ailənin diqqətini çəkən böyük tonqal qalanır. Daha sonra isə odunların kömürə dönməsi və azca kül təbəqəsi ilə örtülü kömürün qızarması gözlənilir. Sonuncu prosesdə isə artıq kabab bişirilmək üzrə manqala düzülür.
Bir sıra məşhur Avropa restoranlarında müştərilərin özlərinə yemək bişirməsinə imkan verilir. Müştəri müxtəlif tərəvəzləri götüb öz zövqünə uyğun salat hazırlayır və ya ət qızardır. Buna görə heç yerindən durmağa da ehtiyac olmur. Restoran özü bütün lazım olan məhsullarla təmin edir. Bu tipli qarışıq xidməti olan restoranları hər ölkədə bir cür adlandırırlar. Amma bu ada ən yaxı söz türklərdədir – ocaqbaşı. Bizim anadangəlmə bişirmək bacarığımızı və həvəsimizi nəzərə alsaq, Bakıda bu tipli restoranın açılması zaman məsələsi idi. Və bu baş verdi.
Qısa müddət bundan öncə mənim diqqətimi "COOK ZONE”un reklamı çəkdi. Həmin günlərdə xoşbəxtçilikdən xarici qonaqlar gəldi və biz Bakının mərkəzində, Xəqani küçəsində yerləşən həmin restorana getdik.
Restoranın məkanı genişdir. Sadə anturajı və müasir dizaynı, bu tipli məkanların abu-havasına uyğundur. Hər şey gecəni yaxşı keçirtməyə hesablanmışdı. Məkanın içərisində çoxlu sayda insanın olması, bu məkanın bakılılar arasında kifayət qədər məşhur olduğunu göstərirdi. Bu görüntü, bizi də xoş abu-hava içərisinə saldı və bizim gecə ilə bağlı xoş duyğularımız daha da artdı. Etiraf edim ki, qonaqlar qarşısında da, öz ustalığımla xarüqələr yaratmaq istəyirdim. Amma bəzən alınmayanda, alınmır. Belə ki, hadisələr istədiyim kimi getmədi.
Biz əvvəldən sifariş verilmiş stolumuza yaxınlaşanda məlum oldu ki, onu başqa müştərilərə veriblər. Bəlkə də, heç də az hörmətli, xoş insanlar deyildilər, amma bizim üçün başqaları idilər. Bu hadisə bizim həssas qürurumuza xoş gəlmədi. İlk dəqiqələr heç də xoş şəkildə başlamamışdı. Amma buna baxmayaraq, biz sözümüzün üzərində durduq və sifariş verdiyimiz yerdə oturduq. Bununla bütün bəxtsizliklərin geridə qalmasına inanmaqla əsl sadəlövlük etdik. Bütün bunlar daha sonra aydın oldu. İlk dəqiqələrdə biz qayğısızca söhbət edir və ətrafa tamaşa edirdik.
Gülərüz ofisant çoxdan gözlədiyimiz menyunu gətirdi və biz yemək-içki seçmək kimi xoş bir prosedura başladıq.
Gecə qonaqlığımızı apertiv-kokteyl olan "Aperol-Şpriç”adan başladıq.
Sarı-turuncu rəngə çalan bu içkini siz Aralıq dənizi sahillərindən tutmuş, dünyanın bir çox gur və səs-küylü axşam əyləncəsi keçirilən məkanlarında, eləcə də öz şəhərimizdə görə bilərsiniz.
Onun hazırlanma tarixi 100 il bundan öncələrə gedib çıxır. İtaliya və Avstriya isə onun kimə aid olması haqqında çoxdan mübahisə içindədirlər. Onların bu savaşının "dolma” ilə qohumluq əlaqəsi var...
İçkini acı dadı olan Aperola görə belə adlandırıblar. Aperol ilk dəfə 1919-cu ildə İtaliyanın Padue şəhərində istehsal olunub. Bu müxətlif otlu içki 20-ci əsrin əvvələrində məşhur "spirtç”ə - spirtsiz toniklə köpülkü pivənin qarışığı - çox uyğun gəlirdi. Bu qarışığın nəticəsində milyonların sevimlisi "Aperol-Spritç” yarandı.
Onu hazırlamaq çox asandır: 40 ml Aperolu, 60 ml "iqrist” şərabı (yaşı olar ki, "Prosseco” olsun), 20 ml qazlı su, apelsin və ağız dadına uyğun olaraq buz ilə qarışdırırsan. Bunu ona görə belə xırdalığına kimi yazdım ki, siz də bu içkini hazırlayarkən, birinci onu layiqincə qiymətləndirə, ikinci isə daha sonra baş verənləri tam anlamıyla anlaya biləsiniz. Bakalda bizə yalnız Aperol gətirdilər (?!) ...
Bizim iradları eşitdikdən sonra ofisant bokalları götürərək sakitcə aralaşdı. Beş dəqiqə sonra bokalın yanında kondesantlar yapışmış, içində buzlar üzən turuncu rəngli içki gətirdilər.
İçkini yoxlamaqla əsl dəhşət yaşadıq...!!! Aperolun içinə tamamilə qazsız su tökmüşdülər....
Daha buna dözməyib bara yaxınlaşdım və burada barmenin kim olduğunu aydınlaşdırmaq istədim. Üzü pis qırxılmış cavan oğlan, xoşagəlməz tonda mənim nə problemim olduğunu soruşdu. İradlarımı dinlədikdən sonra dodağında xəfif gülüşlə, mənim kokteylərdən başım çıxmadığımı dedi. Bu cür birbaşa danışıq məni çaşqın duruma saldı. Amma özünü təcrübəli sayan bu barmenlə mübahisəyə girərək, yeni başlamış gecənin dadını qaçırtmaq istəmədim. Ona yalnız Aperolun etiketinin üzərində içkinin necə hazırlanmalı olduğuna baxmasını dedim. Belə görünür, o, oxumağı bacarırdı, çünki bir neçə dəqiqə sonra biz istədiyimiz içkini ala bildik. Ədalət bu dəfə də qələbə çaldı, amma bu çox "baha” başa gəldi.
Gecəni yemək öncəsi pendir, göy-göyərti və tərəvəz salatı ilə başladıq. Aclığımızı yüngül formada basdırdıqdan sonra əsas yeməklərə keçdik. Ət assortiləri, tərəvəz, sosiska və qızartmaq üçün kolbasa sifariş verdik. Qeyd edim ki, 500 qramlıq assorti menyudakı ən baha yemək idi. Bir neçə dəqiqədən sonra yeməyi hazırlamaq üçün bizə ətləri və kömürü gətirdilər. Bütün bunlar son dərəcə gözəl və ekzotik görünürdü, amma diqqətlə baxdıqda ətin çəksinin az olduğu gözə dəyirdi.
Mənim bu şübhələrimi dostlarım - onlardan biri Bakının ən böyük otellərindən biri olan F&B meneceri, digəri isə Moskvada restorançı idi – da qeyd etdi. Bu insanlar restoranların nə olduğunu yaxşı bilirdilər.
Məni hələ də heyrətə salan odur ki, tərkibinə görə qat-qat baha olan 60 manatlıq qiymətdən sonra fırıldaqda da edilir.
Qonaqları narahat etməmək və onların kefin pozmamaq üçün dərhal yeməyi hazırlamağa başladıq. Tüstülü qoxu və suslu ət adamın başını gicəlləndirirdi. Ən önəmlisi, istənillən aşpazla boy ölçə biləcək bir dostumuz bu işdə yardımçı idi. Spirtin təsiri ilə əhvalımız yerinə gəlirdi. Gecə davam etdikcə, restoran bizə öz axşam yeməyini yoxlamağı təklif etdi. Bildirinçin yumurtasından hazırlanmış bu yemək çox dadlı idi. Təbii ki, qeydlərimi götürərək, imkan düşən kimi evdə hazırlayacaqdım.
Dad reseptorlarımızı çex-alman mətbəxinə uyğun intonasiyaya gətirməyə çalışdıq. Böyük həyəcanla isti sosiskaları və kolbasalarımızı gözləyirdik.
Amma əbəs yerə. Ovçu kolbasalarımızın əvəzinə, ofisant bizə balaca palıdı rəngli sosiskalar gətirdi. Öz gözlərimə inanmadığımdan, hər ehtimala qarşı onların birin kəsdim və dadına baxdım. Dad hissim məni yanıltmadı. Sözsüz ki, bu bişmiş sığır ətindən hazırlanmış və süni qoxu verilmiş sosiskalar idilər. Amma menyuda bunu ovçu kolbasaları kimi satırdılar (?!) Bu inanılmaz idi...
O zaman badımcan ikrasını - nərə ikrasının yerinə, xərçəngi – lobsterin yerinə, kilkəni isə - asatirinin yerinə satmaq olar? Lazım gələndə isə satıcının, onların bu adla restorana satıldığı bəhanəsi arxasında gizlənəsən!
Sosiskalarla durum daha pis idi. Onlar təzə görünmürdülər. Daha mübahisə etməyin mənası yox idi, mən ofisantı çağırdım, sosiska və kolbasa ilə bağlı biabırçılığı yığışdırmaq üçün hesabı istədim.
Gecənin yavaş-yavaş ekvatoruna yaxınlaşsaq da, biz sözün həqəqi mənasında isinməmişdik. Mən illərlə baş çəkdiyim bir məkana doğru getdim. Orada bizi, həmişəki kimi əla qarşılayaraq, sakit yerə apardılar və gözəl yeməkləri ilə doyurdular.
Bizim vətəndaşların şübhəli adı olan yerlərə getməsi məni dəhşət əsəbləşdirir. Orada onlara vaxtı keçmiş ərzaqlarla yemək hazırlayır və brend adı ilə baha qiymətə satırlar. Bu özümüzə hörmət etməyənə kimi belə də davam edəcək. Məşhur restoranlarda ödədiyimiz çoxlu pula görə bizim haqqımız çatır ki, restoranın xidmətinin və yeməyinin dadlı olmasını tələb edək. Dostlar, şübhə duyduğunuz yeməkləri geri verməkdən utanmayın. Bu minimum restorançı üçün dərs olarsa, maksimum sizin sağlamlığınızı qoruyar.
"COOK ZONE” – ya gəldikdə, bu məkanın gələcək taleyi ilə bağlı mən yaxşı proqnoz verə bilmərəm. Müştərinin narazılığı son dərəcə dəyirlidir. Adi bir narazı müştəri, özü ilə on, həmin on müştəri isə yüz və daha çox potensial müşrətini arxasınca aparır. Sonda isə restoran müflisləşir. Narazı çıxıb getmiş müştərini geri gətirmək isə necə də çətindir.
Zaman varkən "COOK ZONE” da durumu düzəltmək olar. Axı, bu restoran öz konseptinə görə şəhərimizdə yeganədir. Amma o da var ki, bu hal müvəqqətidir. Hələ ki rəqabət aparan bu tipli restoran yoxdur, amma tezliklə peyda olacaq. Zaman dəyişiklik üçün axmaqdadır. Əsaslı şəkildə işin istiqamətini dəyişmək lazımdır. Pulun qazanılması üçün əsas diqqəti, qonaqlara – özü ilə şayəsini bir aparanlara - yüksək səviyyəli xidmətin edilməsinə verilməlidir.
ANN.Az
Bizi sosial şəbəkələrdə izləyin !
